Przejdź do zawartości

Wybory do Parlamentu Europejskiego w Hiszpanii w 1999 roku

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Wybory do Parlamentu Europejskiego odbyły się w Hiszpanii 13 czerwca 1999 wraz z wyborami lokalnymi i regionalnymi. Hiszpanie wybierali 64 przedstawicieli do Parlamentu w Strasburgu w jednym okręgu wyborczym.

Wyniki

[edytuj | edytuj kod]

Frekwencja wyniosła 63,05% – o 4% więcej niż przed 5 laty. Spośród 36 zgłoszonych list osiem otrzymało mandaty w PE. Najwięcej wyborców oddało jak poprzednio głos na Partię Ludową. Będąca w koalicji z Partią Demokratyczną Nowej Lewicy (Partido Democrático de la Nueva Izquierda) PSOE przybrała nazwę PSOE–Progresiści i znalazła się na drugim miejscu. Partia Ludowa wygrała we wszystkich Wspólnotach poza Andaluzją, Asturią, Wyspami Kanaryjskimi, Katalonią, Estremadurą i Krajem Basków. Trzecie miejsce uzyskała Zjednoczona Lewica zblokowana z Inicjatywą na rzecz Katalonii tracąc jednak połowę głosów. Mandaty uzyskały Konwergencja i Jedność, Koalicja Europejska (wygrała na Wyspach Kanaryjskich), Koalicja Nacjonalistyczna - Europa Narodów, Galicyjski Blok Nacjonalistyczny oraz Euskal Herritarrok. PP i PSOE uzyskały łącznie 75% głosów (o 4% więcej niż w 1994).

Tabela

[edytuj | edytuj kod]
Wybory do Parlamentu Europejskiego w Hiszpanii w 1999 roku
Partia Lider listy Głosy % Mandaty Zmiana w stosunku do 1994
Partia Ludowa[1] Loyola de Palacio 8 410 993 39,74 27 -1
PSOE – Progresiści Rosa Díez 7 477 823 35,33 24 +2
Zjednoczona Lewica–Lewica Zjednoczona i Alternatywna Alonso Puerta 1 221 566 5,77 4 -5
Konwergencja i Jedność[2] Pere Esteve 937 687 4,43 3 =
Coalición Europea Isidoro Sánchez 677 094 3,20 2 +2
Coalición Nacionalista + Europa de los Pueblos Josu Ortuondo 613 968 2,90 2 =
Bloque Nacionalista Galego Camilo Nogueira 349 079 1,65 1 +1
Euskal Herritarrok Koldo Gorostiaga 306 923 1,45 1 +1
Zieloni – Lewica dla Ludu Antoni Gutiérrez Díaz 300 874 1,42 0 0

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Wraz ze Związkiem Ludu Nawarry (Unión del Pueblo Navarro, UPN)
  2. Wraz z Walencjańskim Blokiem Nacjonalistycznym oraz Socjalistyczną Partią Majorki

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]